çağır beni...
kolu kesik rüzgârların sessiz çığlıklarında çağır
dünyanın döngüsünü dinleyen kuşların
yere düşen tüylerinde çağır
akarsuların çakıl taşlarını dövdüğü karanlıklarda
ruhumu bilinmezin kucağına bıraktığım
anonim türkülerde çağır
güneşin sonsuz boşluğa yaydığı ışığın bencilliğinde
hiç bilmediğim dillerde
hiç bilmediğim şiirlerle
hiç duymadığım insan sesleriyle çağır
renklerin gizemini bıraktığı sokak isimlerinde
rüyaların gerçeğe dönüştüğü mutlu günlerin neşesinde çağır
ak kağıtlara düşülen kelimelerin kazandığı imgelerde
bir keşişin doğaya beslediği aşkın
gökyüzüne yükselen ritminde çağır
nerde olursam olayım
çağrının ruhuma değdiği yerde
sana geleceğim...
Tuna BAŞAR
/ yediağustosikibinyedi onbeşotuzdokuz
İzmir /
İzmir /
0 yorum:
Yorum Gönder