bir aşkı yazmalıyız ölümün yanına
bir yalnızlığı sonsuzluğun koynuna
hep incelen sesler gibi
perde küçülttükçe yankılansak
sesimizi rüzgara dinletmeyi başarsak
durup dokunabilsek keşke
haylaz yağmurun kalbine
kanasak zamanın acımasız ruhuna
içimizden azgın nehirler akıyor
içimizden sessiz çığlıklar
durup düşünmeye vakit yok
her doğum
ölüme yazılan ilk cümledir
biz ise aşkı yazmalıyız ölümün yanına…
Tuna Başar
/üçekimikibinyedi sıfırikiyirmiyedi
Afyonkarahisar/
0 yorum:
Yorum Gönder